Ik ben gewoon ‘one of the guys’

Eef Schilders – Eerstejaarsstudent Interieur- en Meubelontwerp bij Summa Wonen & Design

Als jonge vrouw in een mannenbolwerk heb je het niet altijd makkelijk. We (meiden en vrouwen) moeten ons in de interieurbouw veel meer bewijzen dan mannen, ik ben namelijk enkele malen afgewezen voordat ik een baan vond. Dat is echt niet meer van deze tijd. Het vak moet meer een afspiegeling van de samenleving worden.

Ik ben zelf een enthousiaste, jonge vrouw in de interieurbouw. Ik wil iets doen waarbij ik met mijn handen kan werken, waarbij ik náást creatief ook scheppend bezig kan zijn. Kortom, een beroep waar ik écht iets van mezelf in kwijt kan, waar ik mijn talenten verder kan ontwikkelen.

Een goede vriend zette me op het spoor. Hij zei: ‘Wellicht is interieurbouw iets voor jou’. Ik dacht, hoe weet ik dat nou zeker? Dus ben ik met vrienden gaan klussen om te kijken of het iets voor mij was. Ik was meteen verkocht, omdat het sjouwen en het bouwen me erg aanspreekt. Bovendien: ik heb nooit zo’n last gehad van dat mannen-vrouwen gedoe. Ik kan het altijd goed vinden met jongens en mannen. Ik ben gewoon ‘one of the guys’.   

Ik meldde me aan bij Summa Wonen & Design in Veldhoven. Echter, drie jaar in schoolbankjes met enkele stages was geen lonkend perspectief. Dus koos ik voor de bbl-variant (* beroepsbegeleidende leerweg) van de opleiding Interieur- en Meubelontwerp. En, ik mocht op zoek naar een werkgever voor vier dagen per week, om daarnaast nog één dag naar school te gaan voor praktijk- en theorielessen. En wat ik toen meemaakte … Je zou verwachten dat ondernemers anno 2023 blij zijn met een vrouw in een door mannen gedomineerde branche. Dus meer diversiteit, meer een afspiegeling van de samenleving. Niets van dat alles! Ik werd maar liefst drie keer afgewezen voordat het Realisatiekwartier in Bladel me een contract aanbood. Eén van de heren die me afwees zei: ‘Voor jou als vrouw zien wij geen toekomst in ons bedrijf …’  Nou, daar moet je het dan mee doen. En waarom hij het zei? Geen mens weet het. 

Gelukkig merk ik in de praktijk dat de jongere generatie interieurbouwers zich vrouwvriendelijker opstelt. Laatst moest ik in de RAI in Amsterdam een stand opbouwen. Daar raakte ik aan de praat met wat jonge gasten. En wat bleek? Ze vonden het wel stoer, een vrouw in de standbouw. ‘We willen ook zo’n meid in de werkplaats’, zeiden ze. 

Ik ben overigens niet zo’n zwart-witdenker. Want, ik kan me voorstellen dat bepaalde beroepen nu eenmaal meer aansluiten bij vrouwen of mannen. Maar wat ik minder vind is dat bij die beroepen welwillende mannen of vrouwen worden buitengesloten. Een net iets andere blik kan juist verfrissend zijn. 

Ik breek daarom met passie een lans voor méér vrouwen in ons mooie vak. Sterker: ik roep vrouwen op om massaal voor interieurbouw te gaan. Dan wordt het nóg leuker in ons vak. En het komt de creativiteit ten goede.